essiz
ve sakin bir Fransız liman kentinde yaşayan iki genç o gün verecekleri
kararın nelere sebep olabileceğini bilmiyorlardı. Onlar için hayat
sıradandı, daha açık söylemek gerekirse monotondu. Onlardan yapılması
istenen sadece ayak işleriydi ve onlarda yıllarca bunu yaptı.
Koşturdular, hiç durmadılar. Çalıştıkları yerin bilgi akışı çok hızlı
olmayı gerektiriyordu, onlarda buna ayak uydurdular. Her gün daha
hızlandılar, her gün daha atletik bir yapıya geldiler. Bir gün
aralarından biri koşusunun ortasında aniden durdu. Önce elindeki zarfa
sonra göz yüzüne ardından da ufuk çizgisine doğru gözlerini hafif
kısarak uzun uzun baktı. Bu karizmatik havayı anlayamayan öteki
"hayırdır hacı" anlamında dürttü bunu. Kısa bir süre sessizlik olduktan
sonra dudaklarından birçok şeyi değiştirecek şu sözler çıktı; "Ya
abicim yıllardır koşturup duruyoruz, yapmadığımız şebeklik kalmadı.
Niye yahu niye? Ne için yani? Ne sigortamız var, ne adam gibi paramızı
veriyorlar. Salak mıyız olm biz? Şu halimize bak dünya da belki de
kimsede olmayan vücutlara sahibiz. Bu dandik işte çalışarak mı
harcayacağız olm bu vücutları? Madem yapabildiğimiz en iyi iş koşmak,
hoplamak, zıplamak bunu kendimiz için yapalım aga. Benim böyle anarşist
bir tarafım var sıkıldım birilerinin altında çalışmaktan. Ben çıkıyorum
arkadaş hoplamaksa kendim hoplarım hadi eyvallah." Bu sözler diğer
elemanı derinden etkiledi. Haklıydı, yapılması gereken tek bir şey
vardı. Amaçsızca, sadece onlar istediği için koşmak koşmak koşmak. Ve
işte o gün "le parkour" sporu doğdu. Yıllar sonra bu iki gencin
hikayesinden etkilenip firmalar filmler çekmeye, oyunlar yazmaya
başladı. Artık hiçbir şey eskisi gibi değildi...
Tamam tamam yukarıda yazan şeylerin birçoğu yalan. Sadece bu sporun iki
genç tarafından Fransa'da bulunduğu ve isminin "le parkour" olduğu
kısımlar dışında. Açıkçası bu sporu bulan adamların hangi akla hizmet
böyle bir şeyi yarattıklarının hikayesini bilmiyorum. Ama benim hikayem
gayet güzel oldu kullanabilirler istiyorlarsa. Le parkour "Yamakasi"
filminden de hatırlayabileceğimiz, gençlerin evlerin çatılarında, orada
burada sürekli koştukları bir noktadan başka bir noktaya farklı
şekillerde gidebilme sporu. Zihnen ve bedenen oldukça yorucu olan,
müthiş bir kondisyon isteyen tehlikeli bir spor. Peki neden sabahtan
beridir bu spor hakkında atıp tutuyorum? Konumuz olarak Mirror's Edge
oyunun ana karakteri olan Faith kızımız bir parkour koşucusu da ondan.
Oyun boyunca "yahu bu kız deli mi ne diye hoplayıp duruyor?" diye
düşünemeyesiniz diyerek kısa (kısa?) bir açıklama geçtim. Ha hala
mantıklı gelmiyor olabilir yaptıkları. Olsun onları da böyle kabul
edeceğiz, soyutlamayacağız. Yazık...
Artık yavaştan oyuna giriş
yapalım. Oyunda kontrol ettiğimiz Faith karakteri gizli mesajları
baskıcı yönetimin gözünden sakınarak taşımakla yükümlü bir grubun
elemanı. Yani neden sağa sola bu kadar koştuğumuzun, dağ tepe
hopladığımızın nedeni bu. Herkes ve her şey yönetim tarafından kontrol
altında tutulduğundan sıra dışı bir haberleşme kullanılıyor yaratılan
dünyada. Sadece bir bölüm ilerledikten sonra ise gerçek hikaye ortaya
çıkıyor. Kardeşinin üzerine yıkılan bir cinayet ve onun adını
temizlemeye çalışan bir kız kardeş. Cinayetin arkasında çok daha derin
ve komplike olaylar ise yaşanmaya devam ediyor elbette. Hikayenin
orijinal olduğunu, hiç yapılmamış bir şey olduğunu söyleyemeyeceğim.
Ancak oyunun amacı senaryoyu yaşatmaktan ziyade sunduğu eğlenceyi bir
amaca bağlamak olduğundan çokta can sıkmıyor bu durum. Hatta olması
gereken buymuş gibi geliyor.
Anasayfa 
